Ostatnio potyczka między zarządem DELL a pracownikami DELL w sprawie powrotu do biur znowu rozgrzała temat pracy zdalnej. DELL wprowadził wymóg obecności w biurze minimum 39 godzin, żeby być wziętym pod uwagę przy podwyżkach i awansach. Oficjalnie nie podał efektów swojej decyzji, ale nieoficjalnie mówi się, że prawie połowa pracowników zdalnych firmy zdecydowała się pozostać zdalna, nawet jeśli oznaczało to, że nie mogli już awansować ani zostać zatrudnieni na nowych stanowiskach w firmie.
Od kiedy w czasach pandemii ludzie zasmakowali oddalenia od swoich szefów i współpracowników, problem pracy biurowej wzrasta. Pracodawcy uważają, że pracownicy na zdalnej są mniej produktywni i lojalni, i mają na to swoje dowody. Pracownicy hardo trzymają się swoich preferencji, nawet kosztem płacy i kariery.
Nie dalej niż kilka dni temu ponad 500 pracowników Amazon napisało do dyrektora generalnego AWS, w którym wezwali do cofnięcia polityki całkowitego powrotu do biur i odrzucili jego twierdzenie, że przepis ten cieszy się szerokim poparciem. Ów dyrektor twierdził, że 9 na 10 pracowników jest zachwyconych, że będzie w biurze 5 dni tygodniowo, a nie trzy jak dotąd. Pracownicy podają dane, które bardzo przeczą tym opiniom dyrektora.
Również Starbucks zaostrzył zasady i poinformował swoich pracowników , że mogą zostać zwolnieni, jeśli nie będą przychodzić do biura trzy dni w tygodniu. Od stycznia Starbucks wdroży „standardowy proces”, aby pociągnąć pracowników do odpowiedzialności, jeśli nie będą przestrzegać polityki powrotu do biura.
Przytaczam przykłady amerykańskie, ale ten konflikt jest powszechny. W ubiegłorocznym badaniu europejskim Arthur Hunt, firmy doradztwa personalnego i executive search, aż 68% menedżerów przyznało, że kwestia pracy zdalnej jest jedną z tych, które ukształtują przedsiębiorstwa i wpłynął na ich rozwój do 2030 roku.
Jeszcze dobitniej problem wypłynął w badaniu ACCA prezentowanym na Konferencji CFO Roku 2024, zorganizowanej przez Klub Dyrektorów Finansowych „Dialog” 27.09.2024. Ten slajd wystarczy za tysiąc słów.
Rozdźwięk między pracownikami i pracodawcami w kwestii powrotu do biur jest ogromny w całym zachodnim świecie jest ogromny!
Co on odzwierciedla? Czy tylko spory niedostatki organizacji i zarządzania procesami? Czy tylko chęć samodzielnej organizacji własnego czasu? Czy rzeczywiście mniejszą lojalność w stosunku do pracodawców: praca to pracy i nic więcej, żadnych innych zobowiązań emocjonalnych?
A może banalnie – chcemy przebywać z ludźmi, których sami wybraliśmy. Tych w pracy wybrali nam szefowie. I to jest nie do przezwyciężenia.